Η Μεξικάνικη Κουζίνα έχει κάνει την είσοδό της στην γαστρονομική σκηνή, τουλάχιστον μία δεκαετία τώρα, ωστόσο οι περισσότεροι από εμάς ακόμα την εξερευνούμε. Στην Ελλάδα θεωρείται «μονότονη» και πικάντικη. Αυτός ο λανθασμένος ισχυρισμός οφείλεται στην σύγχυση με τηνtex-mexκουζίνα, η οποία είναι ερμηνεία μερικών μεξικανικών πιάτων. Έτσι, πχ τα νάτσος με το λιωμένο τυρί και οι πικάντικες σάλτσες τομάτας-τσίλι που βρίσκουμε δεν θεωρούνται παραδοσιακά εδέσματα του Μεξικού, αλλά γευστικές προσαρμογές της Δύσης.
Στο Μεξικό κάθε περιοχή έχει την δική του κουζίνα σε γεύσεις και υλικά. Σχεδόν παντού βρίσκουμε σύγχρονα εστιατόρια με μενού α λα καρτ, εστιατόρια με μείξεις μεξικάνικου και αμερικάνικου φαγητού, «τακερίας» με γρήγορο φαγητό (από τα τάκος - πίτες από καλαμπόκι ή στάρι με γέμιση), «καντίνας», όπου παραδοσιακά είναι μόνο για άνδρες και σερβίρουν «μποτάνας»- μεξικάνικους μεζέδες στην μπάρα που τους συνοδεύουν ποτά όπως τεκίλα, μεσκάλ, ρούμι, και άλλα τοπικά. Συνηθίζονται, επίσης τα «Καφέ δε τσίνος» όπου βρίσκουμε κινέζικο-μεξικάνικο φαγητό, τα οποία όμως λειτουργούν επίσης ως φούρνοι φρέσκου γλυκού ψωμιού.
Τα φαγητά διαφοροποιούνται όχι μόνο γεωγραφικά, αλλά και ιστορικά. Μπορούμε λοιπόν να κατατάξουμε την μεξικανική γαστρονομία κατά πολιτεία: οαχακένια(νοτιοδυτικά, γνωστή για τα αρωματικά της, το μαρινάρισμα σε Μεσκάλ, σχετικά πικάντικη με φαγητά όπως ταmolesκαι οι καλαμποκένιες πίτες τλαγιούδα), ποτοσίνα (βορεια, η κατεξοχήν περιοχή της πίτας, κυρίως τωνenchiladas, των τυριών όπως panela και cotiga), μιτσοακάνα (νοτιοδυτικά, φημίζεται για τα θαλασσινά της, αλλά και τα τοπικά tamales- φύλλο καλαμποκιού με γέμιση ζύμης καλαμποκιού και carnitas- χοιρινό ψητό), γιουκατέκα (νοτιοανατολικά, η περιοχή των Μάγιας με βασικό συστατικό το μέλι και τις γλυκές, φίνες γεύσεις) και νορτένια (βόρεια, η πηγή τωνtex-mex. Ιστορικά, διακρίνουμε την μεξικάνικη κουζίνα σε προϊσπανική (απλή και πρωτότυπη), αποικιακή, «μεστίσα» (fusionπροϊσπανικής & ισπανικής) και σύγχρονη. Σαλούδ λοιπόν και καλή σας όρεξη!
