Γιατί όλα πρέπει στο φαγητό να είναι καλά τετραγωνισμένα, σε άψογα κυκλικά σχήματα ή ευθυγραμμισμένα στην εντέλεια? Η έννοια του gourmet απαραιτήτως προϋποθέτει και σπιτικά μαγειρέματα, συνεπώς ατέλειες στους σχηματισμούς. Η εμμονή με την τελειότητα υποδεικνύει βιομηχανοποιημένα προϊόντα, σταθερές μορφές, έλλειψη φαντασίας και δημιουργικότητας, σαν να απλώνεται ένας φράκτης μπροστά στο σκηνικό του φαγητού το οποίο δημιουργούμε και καταναλώνουμε. Ή μήπως ακόμα και το ίδιο το φαγητό αποτελεί μία άσχημη συνήθεια του «ομορφοποιημένου» κόσμου. Η αντίθεση στα δεδομένα προϋποθέτει ελευθερία, ανισομερή σχέδια, φαντασία στις κοπές και δημιουργικότητα στα υλικά. Οι πίτες για παράδειγμα, ήταν πάντοτε στρογγυλές, σαν να υποδηλώνει η λέξη το στρογγυλό σχήμα. Τα μακρόστενα σάντουιτς σε γαλλικές μπαγκέτες, ή παραδοσιακά χωριάτικα ψωμιά σε πνίγουν με το μέγεθος και σε γεμίζουν με απλές φάρσες. Αλλάζοντας απλά και μόνο την ισορροπία στο στήσιμο του τραπεζιού και στο ίδιο το φαγητό, θα είχαμε άραγε έναν πιο συναρπαστικό τρόπο έκφρασης του φαγητού?
